Fawaka!

Hallo iedereen!

Wij zijn team Moengo. Wij zijn Aaron, Eline en Marie: drie studenten architectuur die het komende semester in Moengo zullen vertoeven. Hier zullen wij werken aan onze masterthesisonderzoek.

De komende maanden zullen we ons verdiepen in het Beatrixtheater: een theater dat enkele tientallen jaren terug een culturele hotspot was in Moengo. Het dorpje is in de jaren '20 opgetrokken geweest als een companytown. Suralco kwam er bauxiet mijnen. Alleen al aan het stratenplan kan je de seggregatie binnen het dorpje voelen. Het theater werd er gebouwd als cultureel vertoef voor de medewerkers.

Na een zware binnenlandse oorlog in de jaren '80 trekken Suralco en zijn Amerikaanse medewerkers stilaan weg uit het Surinaamse dorpje aan de Cotticarivier. Leegstand en verval blijft over...

Vorig jaar heeft Regonia, Stichting Kracht Voor de Toekomst, het theater gekocht. Haar plan is om van het vervallen theatergebouw een nieuwe plek te creëren waar kinderen en jongeren zich kunnen ontwikkelen.

Gisteren zijn we na een lange tocht van zo'n 17 uur aangekomen in Moengo. We werden met open armen en een grote glimlach ontvangen door mevrouw L. Hier zullen we de komende maanden onze huisje van maken. Ze nam ons al op een korte tour door het dorp op zoek naar wat eten. We belanden uiteindelijk bij een vriendin die een eettent heeft waar we nog drie laatste porties van een noodlesoep meekrijgen. Lekker, veel en pittig: het heeft gesmaakt! Rond 22u maken we ons klaar onder onze klambou, om naar dromenland te gaan. We kijken uit om Moengo in zijn ochtendgloren te leren kennen.

Na een aanpassing van ons ritme, zijn we met z'n drieën al klaarwakker rond 6 uur 's morgens. In België is dit een zeldzaamheid. De zon die stilaan boven de daken van Moengo komt piepen nodigt ons uit voor wat sport. We leggen onze matjes op het terras en doen aan pilates. We kregen na nog geen 5 minuten al direct bezoek van Sam-Emmanuel die heel benieuwd was wat we juist aan het doen waren. Ook hij was blijkbaar een vroege vogel. We zien de zon steeds hoger staan en de warmte steeds harder op de huid. De vogels worden met de minuut wat luider en de haan kraait in de verte. Weer een bevestiging van de leuze: de ochtendstond heeft goud in de mond.

We maken ons stilaan klaar voor een wandeling naar het Clockhouse, hier liggen de winkels. We aten nog snel iets en maken ons klaar voor onze afspraak met Regonia! Daarover vertellen we morgen meer, nu is het bedtijd. Tot morgen!