Kids op de fiets
Zondag 13 maart 5u30: het geluid van de pomp in het bergkot schiet aan en ik ben klaarwakker. Vandaag is het zo ver: we gaan fietsen met de kinderen van de Nabawischool! Amper twee weken eerder kwamen we in contact met de school dankzij een tip van onze lokale promotor. De school is bezig met de bouw van nieuwe lokalen en een fietstocht gekoppeld aan een inzamelactie zien ze wel zitten. Maximum 50 deelnemers spraken we af. Bericht op dinsdag: “nog geen inschrijvingen, wat nu?” Bericht op vrijdag: “71 inschrijvingen, wat nu?” We schrokken ons een ongeluk, maar hoe meer jonge Surinames we bewust maken van de voordelen van fietsen hoe beter voor de toekomst van Suriname! De schoolpoort staat al open als we toekomen en een oncontroleerbare massa kinderen staat te popelen om te vertrekken. Samen met hun ouders tellen we bijna 100 deelnemers. Wie geen fiets heeft of te ver woont, kan mee in de wandelgroep. Het schoolhoofd kondigt de start aan nog voor het officiële vertrekuur en bewijst daarmee dat het soms toch snel kan gaan in Suriname!
Weinig initiatief om auto’s af te schermen bij het kleine aantal fietsende ouders maakt het fietsparcours extra uitdagend. Autobestuurders weten zich geen blijf en doen wat ze gewend zijn: hard rijden en voorrang afdwingen. Zelfs een groep jonge kinderen houdt hen dus niet van het gaspedaal, hallucinant. Bij de wandelgroep, die zich rechts op de baan positioneerde, gedroegen de autobestuurders zich toleranter. Gelukkig is het enthousiasme van de kinderen daarmee niet getemperd. De oudste jongens stoer vooraan met de jongsten op hun hielen. De eerste stop vindt plaats onder een grote boom. Een fiets tekenen in het zand is voor de meeste kinderen geen probleem, de krijtjes zoeken bij de tweede stop ook niet. Bij het woordje uitleg aan de loopbrug knikken de ouders goedkeurend: meer loopbrugjes over het water is een goed idee. Bij de derde stop resulteert de suggestie om een hinkelpad (djompo foetoe in het Surinaams) te tekenen op straat in drie prachtexemplaren. De meisjes volgen het voorbeeld van hun juffrouw die het pad al hinkelend uittest. De wandelgroep vult de hinkelpaden aan met eigen creaties en versierde eigennamen. Verderop vraagt een vrouw ons vanuit het raam van haar woning wie de tocht organiseert, want haar jongens zouden het geweldig vinden om mee te fietsen. Bij de opdracht om een verkeersbord na te tekenen weten de meeste kinderen wat het voorrangsweg bord betekent en tekenen het prima na.
Het regenachtige weer houdt ons niet tegen de route succesvol af te ronden. De wandelaars nemen de voorziene shortcut en komen onder kleurrijke paraplu’s weer aan onder het motto: “we zijn er bijna, we zijn er bijna en hup hup Nabawischool!”. De dames van de oudercommissie hadden hun best gedaan en bij aankomst delen ze chocoladecake, samosa’s en hotdogs uit. De kinderen krijgen maar niet genoeg van het spelplezier en doen maar al te graag mee met de knutselactiviteit op school. Karton, rode wasco’s en tape worden in een mum van tijd handige stopbordjes om het oversteken aan school vlotter te laten verlopen. Met het stopbord in de handjes geklemd de keren kinderen tevreden naar huis. Onze eerste fietsactie is geslaagd!
