Next level urbex

En zeker niet de laatste...

Gisterenochtend zes uur Surinaamse tijd, de dag begon voordat de zon opkwam. Ramy, Marco en ik fietsten de Prinsessestraat af richting de Henck Arronstraat met eindbestemming het RK Bisdom. Hier wachtte meneer Gonesh ons op en vertrokken we vervolgens samen met zijn chauffeur richting Coronie. Na een rit van zo'n twee uur en half bereikten we de locatie voor ons masterproefonderzoek.

We bezochten samen met meneer Gonesh eerst de pastorie, reeds in renovatie, en vervolgens de kerk van Coronie.
In de pastorie zullen we in de toekomst kunnen overnachten. We zullen het moeten doen met twee kleine kamers, drie bedden, een fornuis zonder gas en een mini koelkast. MAAR... Er is wel stromend water. We kunnen niet klagen. Volgens meneer Elias hebben studenten niet veel nodig om in slaap te vallen.

Aangezien de pastorie al gerenoveerd wordt, viel het gebouw wel mee. Hoopvol bezochten we de andere gebouwen maar onze droombubbel werd snel doorprikt. Deze gebouwen waren wel degelijk in een heel slechte staat. Het voelde aan als urban exploring (aka urbex). In de achterbouw van de kerk waren tientallen vleermuizen gesetteld. Bij het binnenkomen van een verlaten ruimte werd Marco's hoofd voor de tweede maal aangevallen door een agressieve vogel. Gelukkig heeft hij de studie 'vogelverschrikker' nooit afgemaakt. Alsof dit nog niet genoeg was, waarschuwde meneer Gonesh ons ook voor grote rode wespen. Eenmaal gestoken door deze wesp, genoot je drie dagen lang een koorts. Leuke vooruitzichten dus.

In de middag aten we Javaans (Indonesisch) eten. Op ons bord lagen bakabana (gebakken banaan), drooggebakken kip (die verdacht veel leek op de eerstontdekte vleermuis uit de taxi), cassave en zeer gezouten haring. Een maaltijd om U tegen te zeggen dus.

Nadien bezochten we een kerkje te Burnside. Hier kwamen, volgens Gonesh, alleen maar wespen voor aan de buitenkant van de kerk en niet vanbinnen. Ik ga niet liegen, we hadden wel wat bang en we stonden met drie studenten vooral afwachtend aan de kant van de baan terwijl de aannemer en meneer Gonesh de kerk betraden. Ze beukten de deur open en werden verrast door twee grote witte uil. Dit lijkt allemaal te zot voor woorden, maar hier in Suriname kan alles. Meneer Gonesh wou dat we de kerk vanbinnen ook bekeken. We naderden met een bang hartje de kerk. We moesten stil zijn want het zat er vol met rode wespen. Marco had de boodschap niet zo goed begrepen en begon luidop in de kerk te praten. De aannemer werd aangevallen door een zwerm wespen en we liepen allemaal naar buiten. Althans, dat was de bedoeling. Meneer Gonesh, de 81 jaar jonge man, deed er heel lang over om de nooduitgang vrij te maken. Marco, de barmhartige samaritaan, hielp hem een handje zodat iedereen veilig naar buiten kon. Helaas was het voor de aannemer te laat, hij werd gestoken in zijn schedel.

Hierna trokken we terug naar Paramaribo. Het was een dag vol prik-kels en veel wildlife (we zijn de tel kwijt). We kijken desondanks wel uit naar onze volgende Coronie trip. We lagen die dag ook weer in ons bed voor de zon onder ging. Wat een dag.