CLOSE

We zetten Ricanau Mofo op de kaart

Beetje bij beetje beginnen we Moengo (de stad waar we verblijven) beter te kennen. De eerste dag kregen we al een rondleiding van mevrouw Leefland, onze verhuurder, om ons verder wegwijs te maken in het stadje en de geschiedenis ervan. Ze wist ons ook te vertellen dat er maandag voormiddag een marktje zou zijn, iets dat ons wel kon bekoren aangezien we de dagen voordien al gemerkt hadden dat groenten en fruit hier geen afdeling is in de supermarkt. Maandagochtend, voor onze meeting met Marciano Dasai (onze begeleider van Anton de Kom Universiteit van Suriname) en Marleen Goethals (één van onze begeleiders van de universiteit Antwerpen) besloten Eva en ik een kijkje te gaan nemen naar het marktje. Op de plek waar “het marktje” zou plaats vinden stond slechts één kraam met groenten. We kochten kousenbanden, tomaat, selder en aubergine en fietsten snel terug zodat we nog op tijd waren voor onze online meeting waarin we onze eerste bevindingen bespraken. Later in de avond waren Eva en Arjen de koks van dienst ze gingen aan de slag met de nieuw lading verse groenten en ik kan je verzekeren dat ze de beste noedels met kousenbanden ooit hadden klaargemaakt.  

Een aantal nieuwe groenten (van links naar rechts): sopropo (heel bitter), kousenbanden (als boontjes), komkommer (met dikke pitten), ...

Dinsdag was er een feestdag (dag van de Inheemsen), wat betekent dat iedereen thuis is: voor ons het ideale moment om een tweede bezoek te brengen aan Ricanau Mofo. We besloten goed op tijd te vertrekken om de extreme hitte voor te blijven. Wanneer aangekomen, maakten we een tweede wandeling door het dorp, geleid door Pepe. We slenterden van hier naar daar en leerden beetje bij beetje meer mensen van het dorp kennen. Tijdens deze wandeling werd het duidelijk in welke mate het dorp te kampen krijgt met waterproblematiek. We werden onder meer gewezen op de wegspoeling van het land doorheen de jaren. Verder duidde Pepe geregeld aan tot waar en hoe hoog het water in de natte maanden mei en juni, kwam te staan. Hij vertelde dat een deel van de bevolking tijdens de natte periode tijdelijk een nieuwe woonst moet zoeken, dat de bevolking gedurende mei en juli enkel naar de kerk kon gaan met regenlaarzen en dat het voetbalveld al enkele jaren niet meer gebruikt werd omwille van de wateroverlast. Verder toonde hij enkele kleine ingrepen hoe ze het water reeds proberen tegen te houden zoals de houten planken aan de waterkant die de erosie zouden tegenhouden, en de kleine muurtjes die werden gemetseld te hoogte van de voordeur aan de buitenruimte. Na deze leerrijke wandeling keerden we iets na de middag terug naar ons huisje in Moengo, waar we een eerste aanzet deden om Ricanau Mofo in kaart te brengen.  

Op pad met Pepe.

Woensdag was een eerder rustige dag. Overdag hadden we een presentatie voorbereid om de huidige context en een eerste aanzet van de probleemstellingen van het project te illlustreren. De dag nadien stond immers een gesprek ingepland met Francine Vaurof, klimaatveranderingsadviseur bij de Climate Change Division van de Inter-American Development Bank (IADB). De IADB verleent onder meer leningen en projectsubsidies aan projecten die tegemoetkomen aan globale uitdagingen, wat mogelijks nog interessant zou kunnen zijn later in ons traject. Later op de dag wanneer de zon begon onder te gaan hebben Mathieu en ik Casa Blanka bezocht, één van de mooiste gebouwen in Moengo die na het wegtrekken van Suralco jammer genoeg in verval is geraakt. Later op de avond besloten we met zijn allen te gaan hengelen en ‘borrelen’, om het met de woorden van mevrouw Leefland te zeggen.  

Casa Blanka
De prachtige borrel en hengel plek.

Donderdag hadden we een drukke dag voor de boeg. Om 10uur hadden we onze eerste afspraak met de district commissaris. We moesten ons gaan melden zodat ze op de hoogte was van ons verblijf en ons project dat we hier zullen uitvoeren voor de komende twee maanden. Na ons gesprek met de DC vertrokken we voor een derde bezoek aan Ricanau Mofo. Deze keer gingen we alleen op pad. We vulden de reeds eerder gemaakte kaart verder aan. We brachten de leegstand en de verschillende functies in kaart waarover het dorp beschikt. Tijdens dit proces kwamen we met veel bewoners in contact (ze wonen hier namelijk voor een groot deel buiten). Wanneer we inwoners tegen kwamen grepen we onze kans om heel kort uit te leggen wat we aan het doen waren en stelden hen vervolgens de vraag waar ze woonden en met hoeveel ze in een huis wonen. Op die manier hopen we in de toekomst een duidelijker beeld te krijgen van hoe groot de populatie van het dorp is. Rond iets voor vier werden ons proces even onderbroken door een hevige stortbui. Net op dat moment moesten we eigenlijk terugkeren met de fiets naar Moengo. We hadden namelijk om 16u30 een online meeting gepland met Francine Vaurof van de Inter-American Development Bank.  We besloten toch te vertrekken en de regen mindere snel, maar het was wel een helse fietstocht. De fietstocht voelde aan als een race met Eva op kop, met Mathieu voor een aantal kilometer in haar wiel maar ook hij kreeg het lastig dus besloot me op te wachten. Dit was eerder een excuus omdat hij zelf dood op was. Uiteindelijk kwamen we allemaal uitgeput en vol met slijk spatten aan in Moengo. Net op tijd voor de meeting.

Alleen op pad.

Vrijdag hadden we terug een drukke dag gepland. In de ochtend werden we opgehaald door Marciano Dasai (onze begeleider van Anton de Kom Universiteit van Suriname). We trokken samen naar Ricanau Mofo om een gesprek te houden met de kapitein Meesak (de kapitein van het dorp). Het was een heel aangenaam gesprek waarin we veel te weten zijn gekomen over het dorp. Over de cultuur, de landbouw, hoe en waar ze bouwen, het bestuur en de toekomstvisie van het dorp, … Na het gesprek keerden we terug naar Moengo waar we vervolgens begonnen aan de voorbereiding van onze eerste workshop in het dorp die later in de week op zondag plaats zal vinden.  

Zondag was het zo ver onze eerst verkennende workshop met de inwoners van Ricanau Mofo. We hadden tegen 14uur afgesproken met Pepe om wat dingen klaar te zetten na enkele minuten waren we klaar om te beginnen maar daar dacht het weer en de bevolking anders over. De meeste inwoners waren nog een middagdutje aan het doen en al snel begon een hevige stortbui. Een groepje kinderen uit het dorp kwam bij ons onder het afdak schuilen. De eerste uren leek het even een kinderopvang. De kinderen waren heel geïnteresseerd in onze fietsen en vroegen of ze een toertje mochten rijden Een ander groepje kinderen maakte samen met Eva een tekening.  En allemaal waren ze aan het smikkelen van de speculaasjes die we hadden voorzien voor de “receptie” voor de workshop. Na enkele uren kwamen de eerste deelnemers, een vijftiental bewoners kwamen opdagen. We begonnen met een korte presentatie om wat meer context te geven bij onze aanwezigheid en ons onderzoek. We wilden graag beeld schetsen over wie we zijn en wat de komende periode zullen doen in het dorp. Het tweede deel van het samenkomstmoment gingen we in gesprek met de bewoners. Het workshopgedeelte werd georganiseerd rond drie tafels, waar wij in de rol kropen van moderator en in beperkte groepjes het gesprek begeleidden aan de hand van een specifieke vragen rond een bepaald thema. Zo was er een tafel waarbij het gesprek ging over activiteiten en beweegstromen in het dorp, een tafel waar verschillende bezorgdheden aan bod konden komen en een tafel waarbij er werd gepraat over sterktes, wensen en toekomstvisies.  Na een twintigtal minuten werd er doorgeschoven, zodat iedereen aan elke tafel aan bod kon komen. Het was een zeer leerrijke workshop en een fijne ervaring we hebben het gevoel dat we nu dichter bij de bewoners zijn komen te staan.  

 

 

De geïmproviseerde kinderopvang tijdens de stortbui.
Onze Introductie voor de workshop.