CLOSE

Team Moengo ontdekt Fernandez en Grietjebie

Onze eerste dagen in de bauxietstad van Suriname

We stellen ons eerst even voor. Renate (links) houdt van alles dat vliegt, zwemt en rondkruipt. Ze probeert ons tevergeefs de namen van alle vogels te leren die hier vertoeven. We hebben er al eentje onthouden: grietjebie! Zoek hem maar even op. Ine (rechts) lust geen bruine bonen. Problematisch als je 2 maanden in Suriname verblijft. We hebben tot nu toe geprobeerd het goedje te vermijden, wat een eigentijdse pasta pomodoro tot stand heeft gebracht. En dan ben ik er nog, Charlotte. Het is een beetje gek om over jezelf te schrijven dus ik laat het maar zo.

Team Moengo: Renate, Charlotte en Ine.

Eergisteren zijn we in de auto gesprongen bij onze enthousiaste taxi chauffeur H. die ons liet kennismaken met Kater Karma. Ook deze moet je eens opzoeken, je waant je zo op de aarde baantjes van Suriname. Na een uur of twee kwamen we aan bij mevrouw L. die ons blij ontving in haar huis. Het huis kijkt uit over een voetbalveld dat gevuld is met rondrennende kereltjes. We installeerde onszelf en onze klamboes, dit bleek een hele opgave voor drie masterstudenten.

Het Klamboe Conflict

Vervolgens nam meneer L. ons mee op een tour door de stad. Hijzelf was een werknemer van Suralco, het mijnbedrijf dat een kleine honderd jaar heeft gezeteld te Moengo. Hij gaf ons even een les geschiedenis. Moengo betekent berg. Toen de Amerikanen hier aankwamen begin twintigste eeuw, zagen ze dat deze berg bestond uit bauxiet. Als snel begonnen ze met het opgraven van het kostbare mineraal en bouwden ze een companytown die al de werknemers moest huizen. Ongeveer 110 jaar later is de infrastructuur verloederd, iets wat meneer L. ten zeerste betreurt. Na de tour zette hij ons af aan de supermarkt, waar een zoektocht van ettelijke minuten begon naar zout. Na heel de winkel op stelten te hebben gezet, vertrokken we met ons pak zout naar huis.

De porch en zijn nieuwe bewoners

De volgende dag stonden we vroeg op, ontbeten we snel en stonden we netjes klaar voor R., die ons heeft gecontacteerd om mee te werken aan de heropleving van het Beatrix theater. Ook zij nam ons mee op tour en stelde ons voor aan iedereen die we tegenkwamen. R. was jarenlang leerkracht op verschillende scholen in Moengo en kent dus elke familie die hier gevestigd is. Wanneer we iemand ontmoetten die ze niet meteen herkent, vraagt ze naar hun achternaam, waarna ze begint met de opsomming van alle familieleden die ze wel kent. Uiteindelijk kwamen we aan bij onze bestemming: het theater.

Een stukje vergane glorie van het Suralco tijdperk

Het Beatrix theater, vernoemd naar de voormalige Nederlandse prinses, heeft betere tijden gekend. Het gebouw werd opgetrokken in de jaren '50 door Suralco en staat nu al 20 jaar leeg en te koop. Het heeft enkele jaren dienst gedaan als woning voor de eigenaar, die zich op het podium installeerde. Tegenwoordig woont hij in Paramaribo en stelt hij het theater tijdelijk ter beschikking voor de stichting van R. die zich richt op jeugdwerking.

Door elk spleetje groeit er een plant, de weinige stoelen die niet zijn gestolen kunnen je net houden als je je buik intrekt en de gaten in het dak maken het de vleermuizen nog gemakkelijker om het theater te terroriseren. Het is duidelijk dat het eerste wat er moet gebeuren, poetsen is. We trekken met vier naar de winkel en kopen enkele bezems en emmers. Na enkele uurtjes in de zon te hebben gelopen hebben wij Belgen even pauze nodig, dus vertrekken we terug richting huize L. De eerste belangrijke les van vandaag: je insmeren is geen overdreven luxe. De tweede belangrijke les van vandaag: strooikaas noch olijfolie is te vinden in Moengo.

Pasta Pomodoro a la Team Moengo

Dag drie in Moengo betekent: vegen! We trekken snel naar het theater, gewapend met frisdrank, koekjes en Beyoncé. Al snel zien we R. verschijnen met haar man en een van haar kleinkinderen. Ze wordt al snel gevolgd door nog enkele Moengonezen die spontaan mee beginnen vegen. Na enkele uurtjes zwoegen wordt aan elkaar beloofd om morgen weer verder te doen. Zoek de 7 verschillen?

Het hoogtepunt van de dag kwam weliswaar na de opkuis. We zouden eindelijk te weten komen naar wat de groene Fernandez smaakt. Het antwoord? Naar hoe het er uit ziet: zoet, heel erg zoet. Volgende keer testen we de paarse versie uit. Stay tuned!

We verleggen onze grenzen