Tori Uku

Chico regelt allerhande zaken voor studenten zoals uitstapjes en komt ons ophalen om fietsen te gaan huren bij Jopie. In het huis van Jopie staat een bord met doelstellingen van de SFB, de Surinaamse FietsersBond. “Mogen we ons aansluiten?” vraag ik. Hij waait het een beetje weg en zegt vaag dat hij dat deed om een beetje rel te schoppen. Hij is boos op roekeloze chauffeurs en op de overheid, die weinig onderneemt voor fietsers. We weten niet zeker of het zijn vrouw is die ons ontvangt, maar complimenteren haar met de vele planten en bloemen in de voortuin. Ze is op pensioen en vindt het wel vrolijk zo. 

Jopie belt ons later op de dag om te vragen of hij ons kan ophalen in de vooravond voor een rondleiding door de wijk. Ondanks de pijn in zijn been, omwille van een accident, komt hij op de fiets. Hij toont ons trots het clubhuis van de lokale voetbalploeg, inclusief “Tori Uku” oftewel verhalenhoek. We worden voorgesteld aan enkele vrienden en kijken de match bij ondergaande zon. Stukje bij beetje vertelt Jopie zijn verhaal. Hij organiseerde vroeger fietstochten, maar is daar nu mee gestopt sinds zijn ongeluk. We merken dat hij en vele andere met hem lijden onder de coronacrisis. Hopelijk kunnen we nieuw leven blazen in zijn enthousiasme rond fietsen in Suriname!