Een architecturale thesis over het integreren van inzichten uit een participatief proces gericht op stedelijke, leef- en commerciële culturen in de ontwikkelingsplannen voor Pagode do Didi in Santo Antonio om een meer inclusieve sociale mix te bewerkstelligen.

Recife schittert met cultuur, maar wordt overschaduwd door diepe sociale en economische ongelijkheden, geworteld in haar geschiedenis van kolonialisme, slavernij en snelle verstedelijking. Deze thesis onderzoekt hoe de levendige cultuur van Recife kan worden ingezet als een instrument om deze ongelijkheden aan te pakken en sociale en ruimtelijke transformatie te bevorderen, met de focus op urbane-, leef- en commerciële culturen.

Het stadscentrum, geteisterd door leegstand en criminaliteit, wordt gekenmerkt door een monofunctioneel landschap van handel en kantoren, met weinig inwoners die er wonen. Veel mensen uit verschillende klassen werken hier, maar interageren niet per se met elkaar. Gebieden zoals die rond Pagode do Didi stralen echter nog steeds een sterke culturele levendigheid uit en hebben potentieel voor revitalisatie. Dit onderzoek heeft tot doel de verzamelde inzichten te integreren in de aankomende ontwikkelingsplannen voor retrofitwoningprojecten, zowel sociale woningen als middenklasse woningen, in opdracht van de stad in het gebied van Pagode do Didi.

Met een combinatie van literatuuronderzoek en participatief actieonderzoek bestudeert de studie de oorsprong van ongelijkheid in Recife, verzamelt belangrijke inzichten en verkent cultuur door middel van kunst. Het onderzoekt drie soorten cultuur—urbane, leef- en commerciële—door middel van veldobservaties, informele gesprekken, interviews en participatieve activiteiten. Deze uitgebreide inzichten worden vervolgens opgenomen in ontwikkelingsplannen, georganiseerd rond zeven belangrijke thema’s: de gevaren van retrofit, ‘veilige ruimte’, de kracht van urbane kunst, de kracht van de gemeenschap, revitalisering van openbare ruimte, gemengd gebruik ontwikkeling, en een zoom-in.

Afsluitend met een visueel manifest, probeert de thesis actie te inspireren naar het creëren van een meer inclusieve sociale mix. Door cultuur centraal te stellen in stedelijke ontwikkeling, toont het onderzoek aan dat cultuur een krachtige katalysator kan zijn voor transformatieve verandering, met als doel verschillende gemeenschappen te helpen vreedzaam samen te leven en te gedijen in één gebied.