Het Beatrix Theater in Moengo waar iedereen mag durven dromen

Deze masterthesis onderzoekt het Beatrix Theater in Moengo, Suriname. Gedurende drie maanden veldwerk werd participatief en ervaringsgericht ontwerpend actieonderzoek toegepast. Om het theater verder te transformeren tot een veilige, zintuiglijke en duurzame plek voor kinderen, jongeren, vrouwen en de bredere gemeenschap. Waarbij de toekomst- visie van kinderen, jongeren en de gemeen- schap in Moengo, in de vorige twee thesissen in Moengo, vaak onderbelicht bleef, net als hun leeromgevingen. Hierbij biedt het Beatrix Theater potentieel als inclusieve plek voor ont- wikkeling, maar wordt beperkt door structurele uitdagingen. Er is nood aan onderzoek naar hoe ruimtelijk ontwerp, gedragen door de gemeenschap, toekomstdromen en collectieve verbeelding kan versterken.

Om het probleem van onderbenutting en droomarmoede aan te pakken, werd samengewerkt met Stichting Kracht voor de Toekomst en de lokale gemeenschap. Samen werd gezocht naar manieren om het theater te activeren als een
betekenisvolle plek waar collectieve dromen over de toekomst concreet en zichtbaar konden worden gemaakt. De centrale onderzoeksvraag luidt: Hoe kunnen we samen met de gemeenschap de visie van Stichting Kracht voor de Toekomst versterken aan de hand van ruimtelijke en ervaringsgerichte interventies om zo Dromen over de Toekomst te stimuleren en het theater verder te ontwikkelen tot een inclusieve plek in het district Marowijne?

Doormiddel van de Design-Driven Participatory Action Research (DD-PAR) organiseerden we workshops, mapping-technieken, ruimtelijke interventies en gesprekken met kinderen, vrouwen en de gemeenschap van Moengo. Zo verkregen we inzichten over gebruik en betekenis van het theater. Ontwerpen dienden telkens als startpunt voor gesprek, waarna feedback leidde tot actie; elke ingreep was zo ook een leerproces.

Het onderzoek toont aan dat de actieve betrokkenheid van kinderen, jongeren en vrouwen in het ontwerp hun verbeelding en leer- vermogen aanzienlijk versterkt. Spel, zintuiglijke ervaringen en alternatieve communicatie (zoals vertellen, tekenen en bouwen) blijken cruciale middelen om het durven Dromen over de Toekomst te activeren. Zo kreeg de ruimte rond het theater een nieuwe betekenis als gedeelde leerplek, die zich uitstrekt van straat tot straat.

Het onderzoek liet blijken dat, ontwerp als participatief en verbeeldend instrument gedragen door de lokale partners, een krachtige strategie is om collectieve veerkracht te versterken. Het biedt handvaten om participatieve ontwerp-praktijken in postkoloniale contexten te herdenken en het concept van Urban Com- mons lokaal te vertalen naar de Surinaamse realiteit onder de noemer Wroko Makandra, samen werken aan gedeeld eigenaarschap en betekenis.